Geçtiğimiz pazar günü eşim epeydir keşif yolculuğuna çıkmadığımızı benim için Şirince gezisi planladığını söyledi.  Ailecek güzel bir pazar kahvaltısı yapıp düştük yollara. İzmir’de hava bu aralar muhteşem, erken bahar geldi.  Pırıl pırıl , masmavi bir hava, yemyeşil çimenler, papatyalar yol boyunca.. Kimsenin evlerde durası yok. Her yer kalabalık..

Yaklaşık 10 sene olmuş Şirinceye gitmeyeli. En son gittiğim de daha bu kadar turistik değildi. Sadece şaraplarından dolayı bilenlerin geldiği  taş sokaklarında 3-5 tane satıcı teyzenin olduğu sessiz sakin küçük bir köy. Aklımda kalanlar bunlardı Şirince için.

Şirince İzmir’e yaklaşık 85 km. Selçuk’tan ise 8 km. ‘lik bir mesafede. Otoban kullanıldığı için yollar gayet düzgün ve hızlı.. Ama Selçuk’tan Şirince’ye gitmek çok zorlu. Asfaltı bozulmuş yollardan dağa tırmanıyorsunuz arabanızla, günlerden pazar  ve tek sıra halinde 25-30 km hızla çok yavaşça..  Elimde cep telefonum her geçtiğim yerin fotoğrafını çekmeye çalışıyorum.. Eee akıllı telefonlar innn fotoğraf makinelerimiz outtt artık..:) Çekmeye çalışıyorum diyorum gerçektende yol o kadar bozuk ki, hoplaya zıplaya bir kaç kare net fotoğraf anca çekebildim. Oysa instagramda da takip eden takipçilerim bilir hareket halinde arabanın içinden çekerim beğenilen manzara fotoğraflarımı..:))

Şirinceye vardık.. Vardık varmasına da yer gök araba, tur otobüsleri. Arabayı park etmek bile sorun. Taaaa dağ başına doğru tarlaları otopark yapmışlar arabamızı oraya bıraktık. Yürüyerek indik köye.

Girişte Taş Mektep binası var çok kalabalık olmasına rağmen gezmek istedim. Bahçesine standlar kurulmuş hediyelik eşyalar, şarap satışı ve masalar var. Meğer Taş Mektebin içinde restoran varmış. Mektep içerisinde ki odaların bazılarında bahçesinde olduğu gibi masalarla doldurulmuş, burada ister yemek yiyorsunuz isterseniz şarabınızı yudumluyorsunuz.

Müzede Şirince Köyü ile çevresinin tarihi ve kültürü ile ilgili çok detaylı bilgiler de yer alıyor. Müze olarak faaliyete geçen bina, daha önce okul olarak hizmet vermiş ve 1906 yılında yapılmış. Okul binası boyutları nedeniyle Büyük Okul olarak adlandırılmış. 1921-1922 eğitim-öğretim yılına kadar Rum okulu olarak hizmet veren binada, 250 – 370 arasında öğrenci eğitime devam etmiş.

Taş Mektep bahçesinden muhteşem bir Şirince manzarası görülüyor. Bol bol fotoğraflar çekip yola devam ettik. Yol üzerinde satıcı teyzeler sıralanmış sağlı sollu.. Papatya taçları yapıp satıyorlar tezgahlarının başında. Bu arada almayan yok gibi bu taçları çoluk çocuk her 3 kadından 2 sinin başlarında..:)

Yerli turist kadar yabancı turist kafileleri de var bu kalabalığın içinde. İlk defa bir köy için üzüldüm. Her ne kadar yerel halkı memnun ediyorsa da ben beğenmedim bu kadar kalabalık oluşunu. Şirince’nin dinginliği , huzuru bozulmuş gibi hissettim.

Bunca yıl içerisinde değişmeyen tek şey köy evleri. Onların çoğu da doğal halleri korunarak pansiyon, butik otel, kahvaltı, gözleme, kahve ve şarap evlerine dönüşmüş..

Dar, yokuş taş yollar sağlı sollu satıcılarla dolu. Tüm köy içerisini kaplamışlar. Bir kahve içimi dinlenelim dedik kalabalık, kumda kahve pişirilen bir yere oturduk.  Gelenlere, geçenlere baktık kahvemizi yudumlarken.

Kiliseyi görelim dedik dik taş yokuştan tırmandık tek sıra kalabalığın arkasından. Yollar da yine satıcılar.. Kilise tadilattaymış göremedik , bahçesinde şarapevi tadıma davet ediyorlar herkesi, mahsen turu teklifiyle.. Bu da hiç hoşuma gitmedi. Ben tarihin böyle acımasızca kullanılmasından hoşlanmadım.  🙁

Karnımız acıkmaya başlayınca dönüşe geçelim Selçuk’ta yemek yiyelim dedik. Gelmişken Şirince’nin meşhur şaraplarını almadan dönmeyelim dedik. Bir çok şarap tattık..:)) Tadını beğendiğimiz kavunlu ve böğürtlenli şaraplarından aldık.

Şirince ‘ye imkanınız varsa hafta içi gidin.. Bu kadar kalabalık, bu kadar gürültülü ve bu kadar karmaşık olmuyor. Bu güzel köydeki huzuru beğeneceksiniz. Dar taş yollardan tırmanın, köy evlerini gezin. Yatılı gidin mutlaka.. Giden arkadaşlarım kahvaltılarını ve otelleri çok beğendiklerinden söz ediyorlar.

Şirince’den Selçuk’a geri döndük. Bilenler biliyordur ne yenir buralara gidince..:)

Çöp şiş..  En meşhur lezzetidir buraların. Mutlaka yiyin..

Ben köftede istedim. Çok lezzetli bulmadım. Daha iyilerini yemişliğim var. Özellikle bir daha ki gezi yazımda bahsedeyim Çine Köftesinden. Şimdiye kadar lezzetini en beğendiklerimden..:)) Yemeğimizi yedik karnımız doydu. Biraz Selçuk içerisinde gezdikten sonra İzmir’e dönüşe geçtik. Dönüş yolu daha da kalabalık. Gittikçe İstanbul trafiğine, kalabalık haline dönmeye başlıyor İzmir..

Şirince gezimi çok keyif almama rağmen çok keyifli anlatamadım sanırım. Ben aklımda kalan halini aradım bulamadım. Kalabalığı beni yordu. Yaşlanıyormuyum ne.. 🙂 Ama eşimle birlikte vakit geçirmek çok güzeldi. Uzun zamandır benim önceden planlanmış etkinliklerim yüzünden keyifli gezilerimize ara vermiştik, özlemişim.. Teşekkürlerim canım eşime bu kez.. Beni desteklediği, bu kadar öz verili olduğu ve beni sevmekten 29 senedir vazgeçmediği için.  23 Martta 26. senemizi kutladık. Hep birlikte sağlıkla, mutlulukla, huzurla daha çokkkk senelerimiz olsun.  Seni seviyorum aşkım. İyi ki varsın..